90 درصد موارد غرق شدگي حتي در نواحي ساحلي در آب هاي شيرين (مانند رودخانه ها و استخرها) اتفاق مي افتد. فكر مي كنيد كدام يك خطرناك تر باشد: غرق شدن در آب شور يا آب شيرين؟ با وجود تصور بسياري از مردم، غرق شدن در آب شيرين و واردكردن مقدار زيادي از آب استخر يا رودخانه به داخل ريه و معده بسيار خطرناك تر از بلعيدن حجم زيادي از آب درياست.
    يكي از مواردي كه جان شناگران و افرادي را كه در حال غرق شدن هستند تهديد مي كند، اختلالات قلبي و نارسايي كليوي است كه مدتي پس از خارج شدن از آب برايشان به وجود مي آيد.
    با بلعيدن مقدار زيادي آب شيرين به اين علت كه اين آب فشار اسمزي كمتري نسبت به خون دارد، به سرعت از جداره معده و روده ها جذب خون مي شود و در مدت زمان كوتاهي حجم خون افزايش شديدي مي يابد كه به از بين رفتن گلبول هاي قرمز (هموليز) منجر مي شود. هموليز شديد به اختلال الكتروليت ها منجر شده و آن نيز به نوبه خود آريتمي خطرناكي را در قلب به وجود مي آورد و همچنين نارسايي كليوي و از كار افتادن ارگان هاي گوناگون را به دنبال دارد.
    برخلاف آب شيرين، چون آب شور فشار اسمزي برابر خون دارد، اتفاقات فوق رخ نمي دهد و فقط به دليل نمك موجود در آن، كمي سديم و كلر خون بالامي رود كه علائم خفيفي را به وجود مي آورد. به همين دليل به شناگران توصيه مي شود كه در صورت بلعيدن مقدار زيادي آب، سعي در خارج كردن آن از شكم بكنند و حتي اگر شرايط نرمال دارند، براي كنترل املاح خون به بيمارستان مراجعه كنند چون ممكن است علائم بيماري ظرف چند ساعت بعدي ايجاد شود.